با روی کار آمدن دولت یازد دهم ، لایه ی افراطی جریان سیاسی اصلاح طلب که خود را حاکم بر دولت روحانی دانسته و معتقد است که رای آقای روحانی متعلق به آنان است!! ( ولی ناجوانمردانه از روحانی به عنوان رحم اجاره ای و دولت یک مرحله ای یاد می کنند) از همان آغاز کار دولت در سال ۹۲ تا کنون ، بر چهار راهبرد تاکید داشته و تمام رفتار خود را بر آن استوار داشته است:

۱ – راهبرد “پنهان شدن پشت واژه ی مقام معظم رهبری”:

” همان که مقام معظم رهبری می فرمایند”

” در راستای فرمايشات مقام معظم رهبری”

” و جملاتی از این دست”

ولی بر خلاف فرمایشات معظم له عمل می کنند.

در چارچوب این استراتژی با پنهان کاری محض ، در دولت يازدهم سعی می کنند موذیانه اصول رفتاری خود را بر نظام تحمیل کرده و با شیوه ی قطره چکانی و تدریجی جام زهر را به مردم و ارکان نظام بنوشانند.

۲ – راهبرد “دو قدم به پیش ، یک قدم به عقب”

بر اساس این استراتژی هر اقدامی که می کنند ، در صورتی که با مخالفت مردم و نظام و… مواجه شوند بلافاصله در بوق و کرنا می کنند که در جهت اجرای فرامین رهبری و خواست مردم ، آنچه که واقع شده و مورد اعتراض قرار گرفته باید فوراً اصلاح شود.

اما آنچه که واقع می شود هرگز بازگشت به قبل نیست بلکه در حالی که در مسیر اهداف حزبی خود دو قدم به پیش رفته اند ، تنها یک قدم به عقب بر می گردند و به این ترتیب یک قدم به جلو رفته اند.

طبق این راهبرد حتی اگر بازگشت به نقطه ی نخستین هم صورت پذيرد ، آثار وضعی آن اقدام ، گامی به پیش است ، به عنوان مثال وقتی یک کتاب ضاله و خلاف شرع و قانون و عفت عمومي منتشر می شود و یا فیلمی از این دست اکران می شود و با مخالفت مردم و نظام مواجه می شود ، بی شک حتی اگر به صورت صد در صدی هم با ان برخورد شود ، هم آثار وضعی آن در جامعه اجتناب ناپذیر است و هم با این روش از بین مردم یارگیری و در نتيجه فرهنگ سازی می کنند.

۳ – راهبرد “حمله به احمدی نژاد و مقصر معرفی کردن او در هر مسئله و موردی در کشور”.

هدف اصلي از این راهبرد به هیچ وجه  شخص احمدی نژاد نیست ، بلکه ایشان یک وسیله مناسب برای دستیابی به اهداف اصلی آنان است.

جریان سیاسی حاکم ، معتقد است از طریق متهم کردن احمدی نژاد می تواند بر افکار عمومی جامعه اثر گذاشته و جریان اصولگرایی را مسبب اصلی همه ی مشکلات کشور معرفی کند و به این ترتیب با ایجاد تنفر عمومی نسبت به اصولگرایان ، انتخابات آینده ( مجلس و ریاست جمهوری و… ) را به نفع خود تغییر دهند

به نظر برخی افراد ، هدف نهايي این راهبرد ، تکرار ماجرای سال ۷۶ و ایجاد سناریو و صحنه ی رقابت “بیت رهبری و بیت امام” است.

یاد آوری می گردد که بهزاد نبوی قبلا گفته بود ما در انتخابات سال ۷۶ با انتصاب ناطق به بیت رهبری و خاتمی به بیت امام ، با شکست ناطق نوری ، ضربه مهلکی به بیت رهبری زدیم و تکرار آن سناریو می تواند به قیمت نابودی بیت… تمام شود ، این مطلبی است که خانم فائزه هاشمی نیز در میدان ونک بر آن مهر تایید زده است و هم اینک به عنوان هدف نهایی این راهبرد کثیف و خائنانه مطرح است.

۴ – راهبرد ” متهم کردن مجلس به تقابل با دولت و علت اصلی عدم توفیق دولت”

طبق این راهبرد ، از همان آغاز به کار دولت یازدهم ، نوک تمامی پیکان ها به سمت مجلس نشانه گیری شده و به هر بهانه ای در بین مردم تبليغ می کنند که علت اصلی تمامی شکست ها و ناکامی های دولت ، تقابل و عدم همراهی مجلس است و به این ترتیب از مردم می خواهند که در انتخابات مجلس دهم در اسفند ماه سال جاری به کسانی رای بدهند که با دولت همراه باشند.

نیت اصلی این راهبرد ، تصرف سنگر ریاست جمهوری است. این جریان سياسي معتقد است ، چنانچه از طریق فریب مردم و القاء ناهماهنگی مجلس فعلی با دولت ، بتواند مجلس دهم را در حدّ و اندازه ی مجلس برانداز ششم تصرف کند ، بلافاصله با بهره گیری از تجربه ی مجلس ششم براندازی نظام در سال ۹۸ را در قالب “پروژه ی آمریکایی ۲۰۲۰ ” دنبال خواهد کرد.

برخی از اصول بنیادین “پروژه ی ۲۰۲۰” که توسط لایه ی افراطی اصلاح طلب ، تعقیب می شود از این قرار است:

۱ – تعقیب پروژه ی وارد کردن اتهامات بی پایه و اساس به سپاه و بسیج با هدف ایجاد اختلاف بین صدر سپاه و بدنه ی سپاه و بسیج تا طبق مدل سال ۷۶ بدنه ی سپاه و بسیج برخلاف نظر رده های بالایی به نامزدهای مورد نظر فتنه گران رای دهند.

۲ – بازگشت محیط های دانشجویی کشور به سال های ۷۷ تا ۸۴ و پیگیری طرح دوقطبی سازی دانشگاه ها مبتنی بر موافق و مخالف نظام سیاسی کشور با هدف ایجاد بسترهای بحران های اجتماعی در موقعیت مناسب.

۳ – گسترش طرح بحران های مصنوعی و اعتصابات در بین

فرهنگیان کشور با هدف مندرج در بند پیشین.

۴ – پیگیری طرح افزایش اعتصابات کارگری در سطح کشور با هدف فوق الذکر.